Airco's en Cola

Van 38,  39, 40 naar 41 graden, wordt hier dus steeds warmer. En dat is best warm. Toen we net hier waren was de hitte droog. Nu is hij soms erg drukkend. Het duurt nog eventjes voordat het regenseizoen los barst. We hebben gehoord van andere expats (die we tegenkwamen op de koelste plek van Parakou: het zwembad) dat als we dit seizoen doorkomen, we Benin overleven. Nu is er al wat regen gevallen en hebben we zelfs een druilerige grijze dag gehad (HEERLIJK!).

Waar we eerst felle tegenstanders waren van airco’s omarmen we ze nu met alles wat in ons is. Wat is het fijn dat we ze hebben. Op kantoor en in de slaapkamer. De plaatsen waar het cruciaal is om het in ieder geval cooler dan 30 graden te hebben. Zodat je dat kan doen wat je moet doen: hard werken en goed slapen.

En dan is er nog cola. Het genot van een koude coca cola. Zelden heeft me dat zo goed gesmaakt als hier. Dat zijn dan de kleine dingen die het leven aangenaam maken. Airco’s en Cola. J  

Zaterdag verhuizen we naar een guesthouse van de plaatselijke zendingsorganisatie. Dus de vier koffers waar op dit moment ons leven in zit, pakken we weer in. Het guesthouse lijkt ons een leuke plek om een tijdje te verblijven. Het is een ruime, groene, compound waar verschillende gezinnen wonen. Hier blijven we tot onze meubels er zijn. We smachten inmiddels naar onze ikea – stoel en broodbakmachine.  Maar: geduld is een schone zaak (zeg ik met mijn hoofd…). De container staat in de haven van Mozambique dus met een beetje geluk vaart hij volgende week helemaal naar de andere kant van het continent!

Tot horens.

Liefs LP&Lien

toiletstop

‘It is in ouer culture’ zei een Beniner tegen ons,  om vooral géén gebruik te maken van toiletten. Een toiletstop is dan ook een van de spannende onderdelen van een busrit in Benin. We hebben inmiddels 2 keer de busrit gemaakt van Cotonou (de hoofdstad) naar Parakou (onze woonplaats).  De eerste keer viel onze mond van verbazing open toen de bus stopte langs de kant van de weg. Wij nog naïef naar buiten kijken of het misschien een koffiestop was. Tot onze grote schrik zagen we voor de bus een hele rij vrouwen gehurkt en mannen in de alom bekende pose hun behoefte doen. (Vrouwen hebben wel een  discrete manier van doen met hun rok en een extra doek.)

Toen ik dit zag, kreeg ik het wel heel benauwd, want wat als ik nu naar de wc moet? Gelukkig vertelde onze collega dat er bij de volgende stop een toilet was. Lees: licht schuin aflopend (nat) betonnen vloertje en een klein afvoerpijpje (hier laat ik het bij).

Er is 1 grote stop tijdens de busrit. Hier kunnen we even de benen strekken, hapje eten kopen en naar het ‘toilet’ gaan. Een mooie plek waar veel handel wordt gedreven. Terug in de bus, zit iedereen lekker te smikkelen. Je kunt je voorstellen dat het een orkest aan geluiden en geuren is. Waar Hollanders vaak hun boterhammetjes meenemen brengt de Beniner een pan met warm eten mee.

Gelukkig is er tijdens deze lange rit ook vermaak. Muziek, de keuze van de buschauffeur waar geen ontkomen aan is.  Of een heerlijke Beninse soap.  Waarin zo slecht geacteerd wordt dat de mensen in de bus helemaal in een deuk liggen.

Hoewel we hopen binnenkort met onze eigen auto lange ritten te maken is dit wel een hele leuke manier om Benin en zijn inwoners te leren kennen!

Lieve mensen, ontzettend leuk om de reacties te lezen op de blog en FB. Tot horens en een heel fijn weekend!

Liefs LP&Lien

Blote borsten of naaktloperts?

Omdat we nog niet zo lang in Benin wonen zien we de dingen hier meestal voor het eerst, met onze westerse zonnebrilletjes op.  De tijd zal het leren of we eraan gewend raken en het ons ‘niet’ meer opvalt.

Een opvallend fenomeen is de vrouw met ontbloot bovenlijf. LP stelde voor om hier een fotoreportage van de maken (daaaaagggg, dat gaan we dus niet doen, dat doe je op strand schevingen ook niet).

Tussen Tchaourou en Parakou (fabriek – huis) komen we dwars door een stuk of 10 dorpjes. Dorpjes van het type: lemen hutten met rieten daken. En hier zijn er regelmatig vrouwen die enkel kleding dragen vanaf de navel tot de tenen. Gewoon voor de deur van hun huis, in de tuin of bij de waterput. Dat blijft voor ons europenen een beetje onwennig. 

Maar dit blijkt ontzettend relatief te zijn. Want wat is nu het geval, als ik hier rondloop met een degelijk bloesje en rokje net iets boven de knie, blijkt dat zeer aanstootgevend te zijn. Want de bovenbeen en dij zijn hier de meest spannende lichaamsdelen van de vrouw. Dus als de gemiddelde Beninois op een zomerdag op het strand in Schevingen zou rondlopen, zou hij niet gechoqueerd zijn door al die honderdtallen witte blote borsten, maar door al die witte benen. Dus nu rijst de grote vraag: wie zijn er nu de naaktlopers? Beninois ou Hollandais?

Fijn lang - weekend alvast!

Lien