donderdag 20 december 2012

Een eindejaarsgroet uit een warm Benin!


Hallo allemaal,

We naderen het einde van 2012! Dat betekent dat de feestdagen voor de deur staan.
Ook hier in Benin worden de kerstvoorbereidingen getroffen. De meest kitscherige bomen blinken en schitteren in de stalletjes bij ons in de stad. Ook treffen we regelmatig mensen met kerstmanmutsen op en zijn de prijzen van groente en fruit flink gestegen. Er is meer politie in de stad actief, die je op de meest onzinnige verkeersregeltjes probeert te bekeuren. (wat uitzonderlijk is want normaal gelden er géén verkeersregels).  Er liggen ook wat meer luxe artikelen in de ‘supermarkt’, hoewel ik mij afvraag wie dat kan betalen? Veel mensen hier kopen een geit, schaap of koe (als ze daar tenminste geld voor hebben) en maken deze soldaat met kerst.  
Ik hoorde van mijn Amerikaanse buurvrouw dat haar kinderen een nieuwe versie op het liedje: I’am dreaming of a white x-mas hebben bedacht. Namelijk I’am dreaming of a brown x-mas. Het wordt hier droger, warmer en de wind komt opzetten. Deze wind neemt wat zand mee uit de Sahara, was het hier de afgelopen maanden heerlijk groen, veranderd het hier langzaam in een stoffige rood bruinige bedoening.

Wij gaan maandag lekker een midweekje op vakantie in eigen land. We reizen af naar het zuiden en hebben daar een hotelletje aan het strand.  Voor ons de 2e keer een kerst op slippers onder de palmboom…. als we al die winterplaatjes op Facebook zien dan kriebelt het wel even, wat zou het leuk zijn om erbij te zijn.
Tja, gelukkig weten we dat het niet gaat om de sneeuw, de boom of de kalkoen met kerst.  In ieder geval willen wij jullie vanuit Benin goede feestdagen wensen en een vreugdevol en gezegend 2013!
A bientôt!

L&E&….. 

zondag 2 december 2012

Igname pile (ook wel gestampte yam)



Hallo lieve allemaal,

Je kunt het vergelijken met gestampte aardappelen met pindasaus. Dat is het nationale gerecht hier. 
Alleen is het yam met een dunnere versie van de pindasaus,"sauce d'arachide". Hier door heen zitten wat kruiden, vlees, vis of rode kaas. Fromage rouge, waarvan we heel lang niet wisten wat die dames langs de kant van de weg nou verkochten. De rode kaas kun je vergelijken, qua uiterlijk, met een enorme rode oesterzwam of zoiets. Na een paar weken was ik erachter wat de verkoopster riep: "jolie fromage" (leuke kaas). Die kaas zit dus soms ook door de saus heen. Het bereiden van dit maal kost enorm veel tijd. Die yam's zijn namelijk enorme knollen. Van ongeveer een kilo. Die worden dus in een enorme vijzel (zie foto's) met kokend water, nadat ze zijn geschild, gestampt. Dan krijg je een soort hele stevige substantie. Handig als je met je handen eet. Een hompje yam doop je in de saus. Wel met je rechterhand eten en niet zoals LP laatst heeft gedaan met beide handen op een vergadering met boeren.   Ben benieuwd welke gevolgen dit heeft voor zijn onderhandelingspositie? Dit stamp werk wordt door de vrouwen gedaan, vaak met zijn 2-en of 3-en, en daar moet je natuurlijk ritme gevoel voor hebben om te weten wanneer jij de vijzel in de yam stampt. Naast het gevoel voor afstemming heb je er spierballen voor nodig, de stok is zwaar en je bent wel even bezig voordat je het juiste resultaat hebt bereikt. Daarom houdt ik het maar gewoon bij gestampte aardappeltjes en eet ik dit gerecht, wat echt heel lekker is wel buiten de deur.   

Het gaat ons goed hier. LP is druk er gebeurt een hoop op het werk, maar vol enthousiasme gaat hij ervoor. Met mij gaat het goed, en met de baby ook, aan de omvang van mijn buik te zien. Het harmatanseizoen komt eraan. Dat betekent veel stof, lekker koude ochtenden en warme middagen met altijd een soort van mistige lucht. Dus hier geen witte, groene of zonnige kerst, maar een bruine stoffige :-)
Groetjes uit Benin


donderdag 1 november 2012

De achterklep-foto-reportage

Lieve allemaal, 
Vervoer en vooral het meeslepen van allerhande spullen doen de mensen hier graag. Weinig mensen hebben een eigen auto en maken gebruik van de bush - taxi. Dus deze worden naast een groot aantal passagiers volgestouwd met goederen (in, op, aan en onder de auto). Want in het ene gebied kun je de sinasappels voor een prikkie krijgen en het andere gebied zijn de yam in grote getallen verkrijgbaar. Wij blijven ons soms verbazen en verwonderen over de creativiteit, inventiviteit en oplossingsgerichtheid van de mensen hier, prachtig!

Bijschrift toevoegen


Rarara, wat zie je hier in de achterbak zitten?


Hoeveel kippen liggen er op het dak? 

donderdag 25 oktober 2012

Foto's voor thuis

Hallo allemaal,

Een aantal foto's van het bezoek van onze ouders Nel en Ger. We hebben een heel goede tijd samen.

LLP.
Bezoekje waterval in de buurt van Natitingou

Aan het strand van Cotonou

De bagage van Nel en Ger

Bezoek aan de fabriek

zaterdag 6 oktober 2012

Bloggen over cashewnootjes, Celestine en Ramses Shaffy

Daar zijn we weer… de blog lag eventjes stil, maar dat betekent natuurlijk niet dat er hier niks gebeurd.
We hebben een aantal drukke weken achter de rug.  3 weken geleden was er in Benin, in Cotonou een cashewconferentie. 4 hele dagen ging het over nootjes! Leonard kwam er enthousiast van terug het is een leuke plek waar hij weer veel mensen heeft kunnen spreken en het is heel leerzaam. Het was ook in Parakou een komen en gaan van NL collega’s, dus dat betekent goede en leuke ontmoetingen onder het genot van een hapje eten.  Ook de komende weken zijn drukke weken voor de cashew patron. De nieuwe ambassadeur komt op bezoek, er wordt een keurkmerk programma op gestart (jaja, ook cashews hebben een keurmerk) en volgend weekend hopen we Ger en Nel Penning (Leonards ouders) van het vliegveld op te halen. Zij komen 2 weken op bezoek, daar kijken we erg naar uit!

Sinds 4 weken heeft de familie Penning ook een werkster in huis, Celestine. Ze komt 3 dagen in de week en helpt dit enorme huis van ons schoon te houden. Naast dat het erg luxe is een paar extra handen is het hier heel gebruikelijk dat je als ‘rijke’ een hulp in de huishouding hebt. Het is eigenlijk een belediging als je dat niet doet, nou en dat willen we natuurlijk niet , onze omgeving beledigen. En wat blijkt het is een hele gezellige dame. Dus naast werken drinken we dan ook maar een kopje thee samen en babbelen we (ja,ja in het Frans) wat.
Eigenlijk wilde ik er een reflectief blogverhaaltje van maken. We wonen nu namelijk een jaar in Afrika, half jaar mozambique, half jaar Benin. Maarja wat moet je daar nu allemaal over schrijven? We hebben veel beleefd, meegemaakt, geploeterd, gelachen, gemopperd en ons verbaasd. Maar geldt dat ook niet voor jullie allemaal? Dat merken we altijd als we alle lieve mensen in NL weer spreken of even meemaken tijdens een bezoek. Waar je ook bent of woont of wat je ook doet we zijn allemaal bezig met zoals Ramses Shaffy dat zong: “zing, bid, huil,werk, lach en bewonder”, toch?

Goed weekend en tot horens!
LP&L

zondag 9 september 2012

Chillen bij de dam

Lieve allemaal,
Zo hebben wij de dag van gisteren doorgebracht.
Jullie ook zo'n lekkere zaterdagmiddag gehad?
Goede week.
LP&L&.....
Leonard zwemt met de huiskrokodil

Picknicken

Een rivier vol van vreugde!

Vissers van vissen :-)
Statieprotret

zondag 26 augustus 2012

Eigen huis en tuin plaatjes

Even een indruk van hoe we er nu bij zitten. Het is een beetje lastig vastleggen op de camera, maar voor het idee. We hebben een pracht van een gastenkamer (met eigen douche ruimte) dus voor een nog beter beeld van ons stekkie in Benin ben je van harte uitgenodigd om het te komen zien, proeven en beleven!
liefs



Onze zitkamer... ohja onze ikeabank wordt nu vermoedelijk gebruikt door een zeepiraat (zat niet bij onze lading)

Mooie vloer he!?

Kantoorruimte van patron Penning

Geprobeerd de keuken op de foto te krijgen ;-)

De veranda, met openslaande deuren!!

De TROTS van LP...
Jep, hij blijkt het tuintalent van zijn moeder te hebben!

vrijdag 10 augustus 2012

Huisje, boompje, autootje en ....

Zo, we zijn er weer, terug van weg geweest. Het was goed om even in NL te zijn, we zijn weer opgeladen en nu hier terug maken we echt een vliegende start. En dat is fijn. We moesten een aantal belangrijke zaken regelen en dat is ALLEMAAL gelukt! En daar zijn we zo blij mee, want niets gaat vanzelf in Benin. We hebben vanaf volgende week onze eigen auto, JOEHOE!!!
Ook hadden we ons voorbereid op dagen wachten bij de immigratiedienst maar dit liep ongekend gesmeerd. Over een paar weekjes is ook onze werkvergunning binnen, YES, YES, YES.
Morgen op weg naar ons nieuwe huis, waar we gaan uitpakken en inruimen. Het is eigenlijk niet te geloven... wij, Leonard en Lien, gaan gewoon een soort van settelen.
Ja, het is zover, huisje, auto'tje en in februari een kleine Leonard of Lien erbij. :-)
Als klapper op de vuurpijl zit ik ook in Parakou aan bruine boterhammen met kaas, dankzij mijn moeder!

donderdag 19 juli 2012

Be continued...

Het is even stil op de blog, maar dat maakt niet uit want velen van jullie zijn toch lekker op vakantie! Wij zijn er ook even tussenuit, maar dan in NL. Dus ook de blog heeft even vakantie, maar houdt hem in de gaten want hij wordt vervolgd met meer spannend Benin nieuws!... 

Tot horens of ziens!
Liefs 
Lien

dinsdag 3 juli 2012

De onderkant van mijn slippers


We maken hier regelmatig een ommetje. Even een wandelingetje door de stad. Deden we ook toen we in NL woonden. Hier is het wel meer noodzaak dan even een frisse neus halen. Het is noodzaak omdat we anders niet aan onze lichaamsbeweging komen. Waar we nu wonen, in ons tijdelijk onderkomen, wonen we in het centrum van de stad. Deze ommetjes van ons brengen ons op leuke en interessante plaatsen, we leren Parakou een beetje kennen zo. We lopen veelal door de verschillende woonwijken die om het centrum, de grote markt(die ECHT groot is), heen liggen. We lopen niet geheel onopgemerkt rond. In het begin vonden we het nog wel schattig, al die leuke kindertjes die iedere keer: Jovo, Jovo bonsoir roepen als we aan het wandelen zijn.  Jovo is in de plaatselijke taal het woord voor witte. Nu begint het soms een beetje vervelend te worden om als een soort alien door je eigen woonplaats heen te lopen.
Zoals ik al eerder schreef is het meer noodzaak dan de daadwerelijke frisse neus halen. Parakou kent veel open riolen. De huizen in wijken hebben meestal geen afvoer, dus er zijn geen toiletten of douchjes in de huizen. De gevolgen lijken me duidelijk. Zoals ik al eerder heb geschreven op de blog, kennen mensen hier weinig gene wat toiletgang betreft, men gaat waar men moet. Of als we s’ochtends een ommetje maken moeten we uitkijken niet nat te worden door de nacht-emmers (vol met…) die ff uitgestort worden in de goot. Wij kunnen ons hierover blijven verbazen. Tijdens die rondes lopen we ook wel eens langs de begraafplaats. Het is confronterend om te zien hoeveel graven we zien van hele jonge mensen. De mensen worden hier niet vaak oud. Heel eenvoudige dingen kunnen er voor zorgen dat mensen langer leven. Denk aan hygiene. Dus goede riolering. Maar ook kennis over hygiene. Mensen hier weten vaak niet dat het heel ongezond is om de geiten bij je kookpot te laten staan, terwijl je kind zijn behoefte er naast doet. Maar goed wat zou jij doen, als je iedere dag druk bent met je bordje rijst bij elkaar te verdienen? Dan is die hygiene een tweede zorg, toch?.... 

dinsdag 19 juni 2012

Een saai bericht


Tja en dan worden dingen ineens gewoon. Of tenminste dan weten we even niet meer waar we over kunnen bloggen.

Hetgeen ons op het moment bezig houdt is wachten. En hoewel we allebei op onze eigen manier een ongeduldige aard hebben worden we goed in wachten. Het is niet zo dat we AF-wachten. Wij hebben alle mogelijke dingen gedaan die we zouden moeten doen. Maar nu is het niet meer aan ons. We wachten op onze container.  Op een auto. Telefoontjes uit Nederland over nieuw geboren neefjes en/of nichtjes. We wachten op de dag dat we op onze eigen ikea-stoel zitten met een bbq-tje in de tuin. Leonard wacht op de dag dat hij wint met Rummicub en ik wacht op de dag dat ik win met scrabble…   Dus, nouja we wachten maar af. 

In gedachte zijn we bij jullie!
Liefs
Lien 

zaterdag 9 juni 2012

Huizenjacht...

lieve allemaal,

Op het moment zijn we bezig met het afronden van onderhandelingen voor ons toekomstige huis! Na een paar middagjes huizen jagen zijn we het juiste huis tegen gekomen. Het is een huis met een heerlijke tuin, kunnen we eindelijk onze groene vingers gaan ontwikkelen. En het is een huis in een rustige buurt. Wat zeldzaam is in Parakou, aangezien er op elke hoek van een straat een Moskee staat of een bar met enorme ghetto blasters.
Onze buren kennen we al, een Amerikaans zendingsechtpaar, zijn we blij mee. We kennen allemaal de uitspraak beter een goede buur, dan een verre vriend! (Hoewel in dit geval als ik mocht kiezen ik graag mijn verre vrienden en familie hier had wonen :-)
Ohja, misschien zien we Yayi Boni nog een keer, dat is de president van Benin. Die woont ook bij ons in de straat, tenminste soms, hij heeft daar 1 van zijn vele huizen.
Als het allemaal mee zit hopen we in juli, een eigen huis en een plek onder de zon te hebben!

Op de compound waar we nu wonen hebben het ook goed. We maken hier nieuwe vrienden en ontdekken meer mogelijkheden voor ons in Parakou. Op donderdagmiddag is er altijd traditioneel Benins eten bij Lucy en Damian. Goed voor ons frans, want er wordt dan bijna geen engels gesproken. Leonard is druk met het aantrekken van werkers in de fabriek, waar echt een in stijgende lijn in zit! En hij klust er op los, samen met de Vietnameese ingenieur aan de kraakmachine (de werkers in de fabriek staan met open mond te kijken, naar meneer patron die druk in de weer is...). In juli wordt er in de fabriek gestart met een keurmerk programma, hier zal ik in gaan assisteren (gaat over hygiene, voedselveiligheid, het traceren van de nootjes enz).  Hiernaast doe ik ook nog wat klusjes op het kantoor van de zendingsorganisatie. En hoop ik (1 x per week) Art-lessen te gaan geven aan 2 jongens.
Last but not least hebben we een leuke kerk gevonden! De samenkomsten gaan in het frans, dus leerzaam, soms niet altijd te volgen, maarja gelukkig verstaat God ons ook als we in het Nederlands mee bidden.
Al met al begint ons leventje hier echt vorm te krijgen en daar zijn we heel dankbaar voor!

Tot horens.
LP&Lien

zondag 3 juni 2012

Partij voor de dieren


O, als Marianne Thieme hier zou rondlopen, zou ze acuut een hoge bloeddruk oplopen. De mensen hier zijn niet zo aardig voor dieren. We hopen hier nog eens wat bewijsmateriaal over vast te leggen.  Dit beeldmateriaal is trouwens niet geschikt voor kinderen boven de 16 jaar (ook niet voor daaronder).
Ze hebben in deze regio van Benin ontzettend veel vee. In Parakou struikel je soms over de geiten en kippen. Op de snelweg moet je geregeld afremmen voor een kudde koeien die oversteekt.  Ook wordt er een hoop vee vervoerd. In vrachtwagens, auto’s, op brommers en op fietsen. Dit gaat met grote hoeveelheden tegelijk. 100 levende kippen bovenop de auto gebonden is niets. 3 geiten op de brommer met 2 personen erbij lukt ook met gemak. Misschien vraag je, je nu wel af hoe ze dat doen. Gewoon: duwen, proppen, stapelen, dubbelvouwen en vastbinden.

Mensen eten hier graag een stukje vlees. Vlakbij waar we wonen is soort een veemarkt. Iedere keer als we hier langslopen, roepen de geitjes heimelijk hhhhheeeelp. Naast de markt is de plek waar de geitjes klaar gemaakt worden voor de bbq.  Heftig! LP kijkt er graag even naar, maar niet te lang, vindt tie niet zo lekker ruiken. Het meeste van ons vlees kwam op ons vorig adres van die veemarkt. We zijn net op tijd verhuist om geen eeuwigdurende afkeer van vlees te krijgen. 

Om eerlijk te zijn koop ik toch liever mijn pondje gehakt bij de ah, ook al is het dan misschien niet biologisch enzo. Want men gaat hier vast biologisch met dieren om, maar in de praktijk komt dit op kastijding neer.

Goede week allemaal en tot horens.
LP&Lien


donderdag 24 mei 2012

Maxima en Mango's


Afgelopen dinsdag een lunch gehad met de ambassadeur.  Ja, ja daar zaten we dan in de residentie aan tafel, onder de foto van Wim – Lex & Maxima. Doorgaans leven we het simpele leven hier in Benin, maar nu zaten we aan een poepsjieke gedekte tafel (waarover LP later opbiechtte niet wetend met wel bestek hij moest beginnen).   
Voor het werk heel interessant en nuttig want aan tafel zaten mensen die in de private sector werken. En de link was: Nederland (en) ondernemen(d) in Benin.

Tijdens onze rit van Parakou naar Cotonou viel het me weer op. Wij wonen in een land dat vol met mango’s hangt! Paarse, gele, groene, rode, kleine en grote. En overal vindt je afgekloven mangopitten. Bijna elke vrouw loopt met een schaal mango’s op haar hoofd. En langs de weg worden ze bij de vleet verkocht. Mensen eten ze hier soms met schil en al. Of trekken er een stuk schil af en sappelen dan het sap en vruchtvlees eruit. Het zijn er zoveel dat we ze hier niet opgegeten krijgen. Voor degenen die eventueel interesse heeft in investeren in Benin: start hier iets met mango’s, succes gegarandeerd! Naast bergen mango’s, liggen er ook bergen zoete ananassen en sappige sinasappels op de markten (aan vitamine C geen gebrek).

Om een beetje varieren met mango’s ben ik altijd op zoek naar recepten met mango. Hier volgt Een aanrader!
Mango curry met kip
1 rijpe mango
soja – saus
vissaus (of flinke theelepel zout en een scheutje olie)
rode peper
azijn
gember
knoflook
bosje verse koriander
citroensap
schepje bruine suiker
(bovenstaande allemaal in de keukenmachine/ vijzel, zodat het een saus wordt)
kokosmelk
kipfilet

Eerst kipfilet-blokjes (peper en zout)door bloem halen, dan bakken, uit de pan halen.
Uitje fruiten daarna mangosaus in de pan en bakken, kipfiletblokjes erbij en scheutje kokosmelk. 15 minuutjes laten pruttelen, lekker met rijst!
mmmmm…. Bon a petit!

Als je nog een lekker recept weet met mango of ananas, laat het me weten!

Liefs, Elzelien (&LP)

dinsdag 15 mei 2012

Een memo van de secretaresse van patron Penning


Aangezien LP wel heeft toegezegd te bloggen over zijn werk, maar zo hard werkt dat het erbij inschiet volgt hier een ‘korte’ memo over ons werk.

Het cashew seizoen is in volle gang. Wat inhoudt dat er heel veel nootjes moeten worden gekraakt, geschild en verpakt. 
Er is net een nieuwe machine aangekomen, helemaal uit Vietnam. Daar schijnen ze goed te zijn met techniek in cashew enzo. Dus 2 weken geleden werden er in de fabriek 3 continenten vertegenwoordigd. Afrika, Europa en Azië. De Vietnamezen in hun beste engels (wat niet zo best was) uitleggen aan de Afrikanen, die wel veel talen spreken maar geen engels, hoe die machine werkt....

Ik mag dit eigenlijk niet vertellen van LP maar doe het toch. Toen de machine eenmaal draaide, de Vietnamezen weer thuis aan de loempia’s zaten, moest er nog wat aan die machine worden bijgesteld. Dus heeft LP samen met de technische dienst vol passie aan die machine staan sleutelen. (ja, pa Penning, u leest het goed!). Met resultaat! 

Momenteel leggen we in verschillende dorpjes om de fabriek heen contacten. In de hoop te kunnen samenwerken. Zij kraken noten, wij geven hier een goede prijs voor. Scheelt in de fabriek weer een hoop kraakwerk (wat het zwaarst is om te doen) en de mensen van het dorp geholpen met een inkomen. Het bezoeken van zo’n dorp is een heuse belevenis. De hele gemeenschap wordt letterlijk bij elkaar getrommeld. Wij, in een rij, op de mooiste stoelen en de dorpbewoners zitten met zijn 20-en op een klein houten bankje. Na afloop van de meeting, die goed gestructureerd wordt door LP, nemen wij de kado’s in ontvangst. De trommelman trommelt nog even voor LP zijn neus, die ongemakkelijk staat te kijken wat hij hier nou mee moet (dansen, klappen, vriendelijk lachen).  Gelukkig is daar zijn Beninese collega die wel weet wat te doen: een fooitje geven.

Binnenkort op benin voor beginners een korte 3D rondleiding door de fabriek!

We denken aan jullie en wensen jullie een goede week.
Liefs,
Elzelien

zaterdag 5 mei 2012

Reizen en rooksignalen

Lieve allemaal,

Even wat rooksignalen uit Benin. Deze week hebben we bezoek van Teus en Dinella. Dat betekent: gezelligheid, lekker werken en flink heen en weer scheuren. Een leuke en drukke week dus. Morgen nog 1 daagje Cotonou en dan weer terug naar Parakou. In het gewone ritme dus weer. Leonard zegt bij deze toe dat hij binnenkort eens iets zal schrijven over het werken in Benin zoals hem gevraagd is vanuit NL.

Fijn weekend allemaal.
Liefs LP&Lien

donderdag 19 april 2012

Airco's en Cola

Van 38,  39, 40 naar 41 graden, wordt hier dus steeds warmer. En dat is best warm. Toen we net hier waren was de hitte droog. Nu is hij soms erg drukkend. Het duurt nog eventjes voordat het regenseizoen los barst. We hebben gehoord van andere expats (die we tegenkwamen op de koelste plek van Parakou: het zwembad) dat als we dit seizoen doorkomen, we Benin overleven. Nu is er al wat regen gevallen en hebben we zelfs een druilerige grijze dag gehad (HEERLIJK!).
Waar we eerst felle tegenstanders waren van airco’s omarmen we ze nu met alles wat in ons is. Wat is het fijn dat we ze hebben. Op kantoor en in de slaapkamer. De plaatsen waar het cruciaal is om het in ieder geval cooler dan 30 graden te hebben. Zodat je dat kan doen wat je moet doen: hard werken en goed slapen.
En dan is er nog cola. Het genot van een koude coca cola. Zelden heeft me dat zo goed gesmaakt als hier. Dat zijn dan de kleine dingen die het leven aangenaam maken. Airco’s en Cola. J  

Zaterdag verhuizen we naar een guesthouse van de plaatselijke zendingsorganisatie. Dus de vier koffers waar op dit moment ons leven in zit, pakken we weer in. Het guesthouse lijkt ons een leuke plek om een tijdje te verblijven. Het is een ruime, groene, compound waar verschillende gezinnen wonen. Hier blijven we tot onze meubels er zijn. We smachten inmiddels naar onze ikea – stoel en broodbakmachine.  Maar: geduld is een schone zaak (zeg ik met mijn hoofd…). De container staat in de haven van Mozambique dus met een beetje geluk vaart hij volgende week helemaal naar de andere kant van het continent!

Tot horens.
Liefs LP&Lien

vrijdag 13 april 2012

toiletstop


‘It is in ouer culture’ zei een Beniner tegen ons,  om vooral géén gebruik te maken van toiletten. Een toiletstop is dan ook een van de spannende onderdelen van een busrit in Benin. We hebben inmiddels 2 keer de busrit gemaakt van Cotonou (de hoofdstad) naar Parakou (onze woonplaats).  De eerste keer viel onze mond van verbazing open toen de bus stopte langs de kant van de weg. Wij nog naïef naar buiten kijken of het misschien een koffiestop was. Tot onze grote schrik zagen we voor de bus een hele rij vrouwen gehurkt en mannen in de alom bekende pose hun behoefte doen. (Vrouwen hebben wel een  discrete manier van doen met hun rok en een extra doek.)
Toen ik dit zag, kreeg ik het wel heel benauwd, want wat als ik nu naar de wc moet? Gelukkig vertelde onze collega dat er bij de volgende stop een toilet was. Lees: licht schuin aflopend (nat) betonnen vloertje en een klein afvoerpijpje (hier laat ik het bij).

Er is 1 grote stop tijdens de busrit. Hier kunnen we even de benen strekken, hapje eten kopen en naar het ‘toilet’ gaan. Een mooie plek waar veel handel wordt gedreven. Terug in de bus, zit iedereen lekker te smikkelen. Je kunt je voorstellen dat het een orkest aan geluiden en geuren is. Waar Hollanders vaak hun boterhammetjes meenemen brengt de Beniner een pan met warm eten mee.

Gelukkig is er tijdens deze lange rit ook vermaak. Muziek, de keuze van de buschauffeur waar geen ontkomen aan is.  Of een heerlijke Beninse soap.  Waarin zo slecht geacteerd wordt dat de mensen in de bus helemaal in een deuk liggen.

Hoewel we hopen binnenkort met onze eigen auto lange ritten te maken is dit wel een hele leuke manier om Benin en zijn inwoners te leren kennen!

Lieve mensen, ontzettend leuk om de reacties te lezen op de blog en FB. Tot horens en een heel fijn weekend!
Liefs LP&Lien

donderdag 5 april 2012

Blote borsten of naaktloperts?


Omdat we nog niet zo lang in Benin wonen zien we de dingen hier meestal voor het eerst, met onze westerse zonnebrilletjes op.  De tijd zal het leren of we eraan gewend raken en het ons ‘niet’ meer opvalt.

Een opvallend fenomeen is de vrouw met ontbloot bovenlijf. LP stelde voor om hier een fotoreportage van de maken (daaaaagggg, dat gaan we dus niet doen, dat doe je op strand schevingen ook niet).
Tussen Tchaourou en Parakou (fabriek – huis) komen we dwars door een stuk of 10 dorpjes. Dorpjes van het type: lemen hutten met rieten daken. En hier zijn er regelmatig vrouwen die enkel kleding dragen vanaf de navel tot de tenen. Gewoon voor de deur van hun huis, in de tuin of bij de waterput. Dat blijft voor ons europenen een beetje onwennig. 

Maar dit blijkt ontzettend relatief te zijn. Want wat is nu het geval, als ik hier rondloop met een degelijk bloesje en rokje net iets boven de knie, blijkt dat zeer aanstootgevend te zijn. Want de bovenbeen en dij zijn hier de meest spannende lichaamsdelen van de vrouw. Dus als de gemiddelde Beninois op een zomerdag op het strand in Schevingen zou rondlopen, zou hij niet gechoqueerd zijn door al die honderdtallen witte blote borsten, maar door al die witte benen. Dus nu rijst de grote vraag: wie zijn er nu de naaktlopers? Beninois ou Hollandais?

Fijn lang - weekend alvast!
Lien 

vrijdag 30 maart 2012

le chef de cuisine


Wij hebben een kok. En dat is natuurlijk heel fijn. Hij kookt meestal ook erg goed. Hij is alleen zelf, denken we, dol op vis. Dus eten we vaak vis. Nu houden we best van vis, maar we hebben allbei de behoefte dat als we vis eten, we het vis-vlees kunnen zien. Soms krijgen we een hele vis op ons bord (jammie) en soms krijgen we een vis in mootjes met graatjes door ons eten. Dat is dan de vis die eerst in onze vriezer lag en me stilletjes aankeek toen ik een stokbroodje uit de vriezer haalde. Het is dezelfde vis wiens schubben nu op ons erf liggen.  Want zo gaat dat, de kok schraapt in onze tuin de schubben van zijn vel af, maar eerst ligt de vis langzaam te ontdooien in een plastic emmertje in de keuken met zijn staart over de rand.

Onze kok is een man van daden en weinig woorden. (wat natuurlijk ook aan ons niveau van taal kan liggen). Toen ik vroeg of hij iemand voor ons wilde regelen om de was te doen, tikte hij trotst op zijn indrukwekkende borstkas en zei: moi, moi. Dus naast dat hij voor ons kookt, wast hij ook voor ons. Ook dat doet hij vol overgave. Meestal met 1 van zijn kinderen. Hij heeft er een hele rij, want elke keer zie ik een ander gezicht. Misschien heeft hij wel 2 vrouwen. Dat is hier niet heel ongewoon.  In ieder geval is het fijn dat hij er is en bijna iedere avond ons een fantastisch maal voorschotelt. En dat is knap als je bedenkt dat het assortiment hier bestaat uit: vis, kip, kool, wortel, ui en tomaat.

Hulde aan de kok! 

maandag 26 maart 2012

Beelden van Benin, episode 2: from Parakou with love


Geen idee wie deze kermisklant is of waar hij vandaan komt maar iedere zaterdag zijn hij en zijn neven in behoorlijke getalen in de straten aanwezig.

Streetview rue de Badek Parou - Gorobani

1 van de tiranosaurussen in onze achtertuin

Beste mensen,

Bij deze nog wat foto's voor een nadere kennismaking met Benin, Parakou.
Veel plezier en een goede week!

L&L

zondag 18 maart 2012

Beelden van Benin, episode 1: From Parakou with patience

Na van onze zijde een oefening in geduld die zijn weerga niet kent, treft u dan toch de plaatjes van thuis aan. Veel plezier ermee. Goede week!

L&L.


Met de bus naar Parakou 
Eigen auto kapot en nu de taxi ook. Altijd een vriend / neef in de buurt die even komt helpen.  
Prinses Parakou

Van deze brommers treft u er ongeveer 3.000.000 in de stad

Brandstof voor 450 CFA per liter, inclusief de kosten om het op de brommer uit Nigeria te importeren

Stof! Over een paar weken start de regen. 

zondag 11 maart 2012

Hehehe hohoho!

Lieve lezert,

Lekker eerste volle weekje hier in Benin gehad. Dat ziet er zo uit: Door we week zijn we aan het werk op de fabriek. Het leren kennen van de collega's gaat goed en het is handig dat een aantal van hen redelijk Engels spreekt, hoewel vermeld moet worden dat erg hard aan ons Frans trekken. Dat is trouwens wel een stukje makkelijker dan Portugees. We zijn tenslotte meer met Allo Allo (oh Rene, hold me and kiss me, maar dat begrijpt niet iedereen hier op de een of andere manier) dan met de fado grootgebracht. Verder zijn we bezig met het afronden van het (bijna) afgelopen cashew seizoen en maken we plannen voor komend jaar.

Het weekend besteden we aan (jawel alweer) Frans en we houden ons de laatste weken met preken van Tim Keller bezig. Het Woord blijkt toch universele waarde te hebben omdat blijkt dat wij, in onze Beninese context, veel hebben aan zijn verhalen uit de context van New York (toegegeven: we blijven natuurlijk ook zo westers als wat). Verder een poedelen in het zwembad en uitrusten voor de week die komt.

Ook genieten we van het restaurant zone 4 bij ons aan de overkant. In het weekend wordt dit restaurant namelijk omgebouwd tot danssalon, waar de heupjes gewiegd worden op heerlijke hits van internationale sterren als Shaggy en Shakira en plaatselijke grootheden als Benini Boy, Benininini en De Parakezen. De straffe ritmes striemen de gehoorgangen en de bas beukt in ons middelrif. Fijn dat we oordoppen en ontspannende middeltjes van de apotheek bij ons hebben. We zijn trouwens al een beetje aan het rondkijken naar een huis omdat we nu tijdelijk ergens verblijven. Maar we willen ook weer niet te snel verhuizen omdat het nog wel even duurt voor onze spullen (meubels) hier zijn.

We zeggen de lijders aan de beeldcultuur toe dat we hen komende week niet meer zo ernstig zullen vermoeien met lange epistels. De harde beelden komen eraan.

En terwijl we op de bank met bekleding uit de jaren '80 en stof uit de jaren 1680 lekker meewiegen op dat heerlijke lied 'hehehe hohoho' uit zone 4, wensen we je een fijne week toe.

L&L.

zaterdag 3 maart 2012

Indrukken van Benin

Lieve volgers,

Het eerste bericht van onze nieuwe Heimat Benin. We beginnen maar eens met een opsomming van onze eerste indrukken omdat we, doordat we er nog maar net zijn, natuurlijk nog geen afgeronde epistels over dit land kunnen leveren.

- gesmeerde reis met vliegtuig en bus naar Parakou (lekker overdag reizen)
- plaspauze met Beninners tijden de busreis die naar onze maatstaven tamelijk schaamteloos zijn (ivm het voortbestaan van de blog treden we niet in detail)
- we zijn goed ontvangen door onze nieuwe collega's en hebben een prima introductie gehad
- vervolgens direct aan de slag met franse taal en plannen voor de fabriek
- het huis deed aanvankelijk aan als een bunker, maar nu we ontdekt hebben dat de ramen ook open kunnen treedt het daglicht al wat meer binnen
- lekker tuintje! (met sinasappelboom)
- veel brommers, binnenkort Lien ook
- nu weekend: plee en douche enorm geschrobd
- inkopen gedaan op de markt
- de krokodillenhoofden hebben we maar laten liggen omdat we hebben begrepen dat die voor andere doeleinden gebruikt worden (hierover later meer)
- het Zuiden van het land lijkt relatief welvarend, zeker in vergelijking met het Noorden waar wij wonen.

Mocht je nu al prangende dingen willen weten over ons leven in Benin, laat het maar weten dan kunnen we er misschien binnenkort over schrijven, fotograferen of filmen.

Tot horens!
E&L

maandag 27 februari 2012

Vliegensvlug....

Lieve allemaal,

Er staan vier koffers op ons te wachten die zo efficient mogelijk ingepakt moeten worden. Er liggen namelijk stapels boeken, voordeel verpakkingen deodorant, kilo's koffie en een berg zomerkleding die mee gaan naar Benin.

We hebben de afgelopen 2 weken goed kunnen bijpraten met onze families en vrienden. Ontzettend leuk om iedereen weer te zien! We zijn blij met al die fijne mensen om ons heen.

En passant hebben we onze competenties Franse taal een klein vleugje opgefrist. Niettemin verwachten we nog steeds op ons kop te moeten staan om een bestelling in het restaurant te kunnen doen. Maar daar zien we de lol dan ook weer van in.

Morgen vliegen we van Belgie naar Benin. Heel snel hopen we weer onze belevenissen, foto's en filmpjes op de blog te plaatsen vanuit Parakou. Het is daar lekker warm, 38 graden. Dus onze snowboots laten we maar weer hier staan.

Lekker weer aan de slag maar weer!
Adieu
L&LP

dinsdag 21 februari 2012

Intro Benin.....

Dit filmpje starring onze ambassadeur geeft een beetje beeld van Benin en wat Nederlanders daar zoal uitspoken (cashew rulezzzz!)

http://www.youtube.com/watch?v=kYRd-j0xkU4

Salut!
L&L

dinsdag 14 februari 2012

Wat zeg je? Parakou?!

Lieve bloglezerts,

We zijn voor 2 weken in NL. En we voelen ons enorm bevoorrecht. Het ene moment rijden we over rode, stoffige, wegen en het andere moment zoeffen we met de NS een witte wereld in. Een temperatuur verschil van 40 graden! We genieten van onze familie, vrienden en lekkere bruine boterhammen.
Verder bereiden we ons voor op Benin. We wonen over 2 weken in Parakou. We hopen veel te kunnen bloggen over deze metropool in Benin en uiteraard gaan we door met de serie: de lens van Lien en Leo, maar dan vanuit Benin.

Metropool??? Eerlijk gezegd weten we geen zak van dit lustoord af. Daarom bij deze een oproep aan onze gewaardeerde lezers om aan ons te melden wat je weet van onze aanstaande woonplaats. Omdat de kans aanwezig is dat dit niet veel is, is het toegestaan ingebeelde beschrijvingen van deze kroonjuweel van een woonplaats te geven. We zijn benieuwd!

L&LP

woensdag 8 februari 2012

Verhuizing

Allen,

Mededeling van huishoudelijke aard: we verhuizen naar Parakou, Benin. Veel zin in, mooie uitdaging.

Morgen stappen we in het vliegtuig naar Nederland. Daar blijven we een paar weken alvorens richting West Afrika te vertrekken. Kunnen we misschien eens even bijpraten.

Tot ziens,

LP.

woensdag 1 februari 2012

De lens van Lien en Leo (part 2): afval (van de samenleving)

Lieve lezert,

Vandaag presenteren we je een minder mooie kant van Nampula: afval. Ons valt op dat hergebruik hier aan de orde van de dag is. In Nederland een hobby van linksige types, hier meer een noodzaak.

L&L.

Hergebruik

Hergebruik met vuilniszak

Deponeer het afval in de container. Gooi het afval niet op de grond.

De stoep naast de bovenstaande tekst op de muur

Het tweede leven van een jerrycan